All journeys begin with a single step!

Cockroach Theory- A beautiful speech by Sundar Pichai

Courtesy: Divya Brahmbhatt

The cockroach theory for self development

At a restaurant, a cockroach suddenly flew from somewhere and sat on a lady.

She started screaming out of fear.

With a panic stricken face and trembling voice, she started jumping, with both her hands desperately trying to get rid of the cockroach.

Her reaction was contagious, as everyone in her group also got panicky.

The lady finally managed to push the cockroach away but ...it landed on another lady in the group.

Now, it was the turn of the other lady in the group to continue the drama.

The waiter rushed forward to their rescue.

In the relay of throwing, the cockroach next fell upon the waiter.

The waiter stood firm, composed himself and observed the behavior of the cockroach on his shirt.

When he was confident enough, he grabbed it with his fingers and threw it out of the restaurant.

Sipping my coffee and watching the amusement, the antenna of my mind picked up a few thoughts and started wondering, was the cockroach responsible for their histrionic behavior?

If so, then why was the waiter not disturbed?

He handled it near to perfection, without any chaos.

It is not the cockroach, but the inability of those people to handle the disturbance caused by the cockroach, that disturbed the ladies.

I realized that, it is not the shouting of my father or my boss or my wife that disturbs me, but it's my inability to handle the disturbances caused by their shouting that disturbs me.

It's not the traffic jams on the road that disturbs me, but my inability to handle the disturbance caused by the traffic jam that disturbs me.

More than the problem, it's my reaction to the problem that creates chaos in my life.

Lessons learnt from the story:

I understood, I should not react in life.
I should always respond.

The women reacted, whereas the waiter responded.

Reactions are always instinctive whereas responses are always well thought of.

A beautiful way to understand............LIFE.

Person who is HAPPY is not because Everything is RIGHT in his Life..

He is HAPPY because his Attitude towards Everything in his Life is Right..!!

മക്കളോട് ചേര്‍ന്നിരിക്കൂ!

ഉസ്താദ് നുഅ്മാന്‍ അലിഖാന്‍‌

വിചിത്രമായ ഒരു കാലഘട്ടത്തിലാണ് ഇന്ന് നാം ജീവിക്കുന്നത്. ബയോകെമിസ്ട്രിയില്‍ പി.എച്ച്.ഡിയും ന്യൂക്ലിയര്‍ ഫിസിക്‌സിലോ ഹിസ്റ്ററിയിലോ പൊളിറ്റിക്കല്‍ സയന്‍സിലോ ഡോക്ടറേറ്റും നേടിയിട്ടുണ്ടാവും ഇന്നത്തെ യുവതീയുവാക്കള്‍. എന്നാല്‍, എങ്ങനെയാണ് ഒരു നല്ല ഭര്‍ത്താവാകേണ്ടത്, നല്ല ഭാര്യയാകേണ്ടത് എന്നും പലര്‍ക്കുമറിയില്ല. എങ്ങനെ ഒരു നല്ല അയല്‍ക്കാരനാവണമെന്നു ഒരു തിട്ടവുമില്ല. ഒരു നല്ല മകനോ ഒരു പിതാവോ ആവേണ്ടതെങ്ങനെയെന്നും അറിയില്ല. യഥാര്‍ഥത്തില്‍ ഇതല്ലേ ഒരാളുടെ അടിസ്ഥാന വിദ്യാഭ്യാസമാവേണ്ടത്?  ഒരു നല്ല ഭര്‍ത്താവും അയല്‍ക്കാരനും മകനും, അതിലുപരി നല്ല വ്യക്തിയുമാവല്‍. നമ്മള്‍ മറ്റു രംഗങ്ങളിലെ പഠനം വിദ്യാഭ്യാസമായി കാണുകയും കുടുംബത്തിന്റെയും സമൂഹത്തിന്റെയും കാര്യം വരുമ്പോള്‍ പൊട്ടന്മാരായിപ്പോവുകയും ചെയ്യുന്നു. ഇതിനേക്കാളും ഭ്രാന്തു പിടിപ്പിക്കുന്ന മറ്റൊരു കാര്യമുണ്ട്. ഇത്തരം വിഷയങ്ങളില്‍ അജ്ഞരായവര്‍ മതകാര്യങ്ങളില്‍ ഏറ്റവും അറിവുള്ളവരായിരിക്കും എന്നതാണ്. ഈ മതം നിങ്ങളെ ബഹുമാന്യനായ മനുഷ്യനാക്കി തീര്‍ക്കാന്‍ വന്ന മതമാണ്. ജനങ്ങള്‍ക്ക് ഈ മതത്തെക്കുറിച്ച് അറിയാം. അവര്‍ പഠന ക്ലാസുകളിലും സെമിനാറുകളിലും പങ്കെടുക്കുന്നു, പ്രസംഗങ്ങള്‍ ശ്രവിക്കുന്നു, സൂറത്തുകള്‍ ഹൃദിസ്ഥമാക്കുന്നു, തഫ്‌സീര്‍ പഠിക്കുന്നു, പക്ഷേ അവര്‍ക്ക് അവരുടെ ഭാര്യയോടോ ഉമ്മയോടോ സംസാരിക്കേണ്ടത് എങ്ങനെയെന്നറിയില്ല. പെട്ടെന്ന് നിയന്ത്രണം നഷ്ടപ്പെട്ടു പോവുന്നു, സുബ്ഹാനല്ലാഹ്, ഇതു തീര്‍ച്ചയായും അവിശ്വസനീയമാണ്! ഇതെത്ര പരസ്പര വിരുദ്ധമാണ്!

അതുകൊണ്ട് വളരെ അടിസ്ഥാനപരമായ കാര്യങ്ങളാണ് ഞാന്‍ പറയാന്‍ പോകുന്നത്. അമേരിക്കയിലെ 150 ഓളം സമുദായ കൂട്ടായ്മകളുമായി ഇടപെടാന്‍ എനിക്കു ഭാഗ്യം സിദ്ധിച്ചിട്ടുണ്ട്. മസ്ജിദില്‍ നിന്ന് മസ്ജിദിലേക്ക്, സമുദായ കൂട്ടായ്മകളില്‍നിന്ന് സമുദായ കൂട്ടായ്മകളിലേക്ക് ഞാന്‍ സഞ്ചരിക്കുമ്പോള്‍ ഒരേ കാര്യം, ഒരേ തെറ്റ് വീണ്ടും വീണ്ടും ആവര്‍ത്തിക്കപ്പെടുന്നതാണ് ഞാന്‍ കാണുന്നത്. എന്റെ മക്കളോട് സംസാരിക്കുമോ എന്നു ചോദിച്ചു ആരാണ് എന്റെ അടുത്തേക്ക് വരുന്നതെന്നറിയാമോ? കൗമാരക്കാരുടെ മാതാപിതാക്കള്‍! അവര്‍ പറയുന്നു. ''എന്റെ മകന്‍ എന്നെ തീരെ അനുസരിക്കുന്നില്ല. നിങ്ങളൊന്ന് അവനോടു സംസാരിക്കുമോ?'' അവരുടെ ചോദ്യം കേട്ടാല്‍ ഞാനെന്തോ ഒരു മരുന്നുമായാണ് നടക്കുന്നതെന്നും അവരുടെ മകന്‍ വരുമ്പോള്‍ ഞാനൊന്ന് ഊതിയാല്‍ ഉടന്‍ അവന്‍ ഒരു നല്ല കുട്ടിയായി മാറും എന്നുമാണ് തോന്നുക. നിങ്ങള്‍ക്കു സംസാരിച്ചുകൂടേ എന്നു എന്നോട് ചോദിക്കുമ്പോള്‍, എന്താണ് നിങ്ങള്‍ക്കു സംസാരിച്ചാല്‍ എന്ന് തിരിച്ചുചോദിക്കാന്‍ തോന്നും. അവരോടു സംസാരിക്കാന്‍ സമയം ഉണ്ടായിരുന്നപ്പോള്‍ നിങ്ങള്‍ എവിടെയായിരുന്നു എന്നു ഞാന്‍ തിരിച്ചുചോദിക്കും.

നിങ്ങളുടെ മക്കള്‍ വളരെ കുഞ്ഞായിരുന്നപ്പോള്‍, അവര്‍ക്ക് രണ്ടോ നാലോ വയസായിരുന്നപ്പോള്‍, അവര്‍ക്ക് ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട കാര്യമെന്തെന്ന് നിങ്ങള്‍ക്കറിയാമോ? എനിക്ക് അഞ്ചു മക്കളുണ്ട്. അതുകൊണ്ട് ആധികാരികമായി പറയുന്നു, അവര്‍ക്ക് വേണ്ട ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട കാര്യം നിങ്ങളുടെ അംഗീകാരമാണ്. നിങ്ങളെ അഭിമാനിതരാക്കണം എന്ന് അവര്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. അവര്‍ ചെയ്തതൊക്കെ നിങ്ങളെ കാണിക്കണം. ഞാന്‍ പലപ്പോഴും ജോലി സംബന്ധമായി പ്രധാന ഫോണ്‍ സംഭാഷണത്തിലായിരിക്കും. അപ്പോള്‍ രണ്ടു വയസ്സുള്ള എന്റെ മകന്‍ 'ഉപ്പാ, ഉപ്പാ' എന്നു നിര്‍ത്താതെ വിളിച്ച് അടുത്ത് വരും. ഫോണില്‍ സംസാരിക്കുന്നവരോട് കാത്തുനില്‍ക്കാന്‍ പറഞ്ഞിട്ട്, എന്തേ എന്നു മകനോട് ചോദിക്കുമ്പോള്‍, അവന്‍ വെറുതെ പുഞ്ചിരിക്കുന്നു. കാരണം എന്നോട് പറയാന്‍ പ്രത്യേകിച്ചൊന്നുമില്ല എന്നതു തന്നെ. ഞാന്‍ നിര്‍ത്തിവെച്ച സംഭാഷണം തുടരുമ്പോള്‍, അവന്‍ പിന്നെയും വിളി തുടങ്ങുന്നു, 'എന്താ മോനേ,' എന്നു വീണ്ടും ചോദിക്കുമ്പോള്‍, 'ഞാനൊരു കാര്യം കാണിച്ചു തരാം' എന്നു പറയുന്നു. എന്താണെന്നു ചോദിക്കുമ്പോള്‍, ഒരു കൊച്ചു ചാട്ടം കാണിച്ചു തരുന്നു. അപ്പോള്‍ അതാണു കാര്യം. വേറെയൊന്നുമില്ല. പക്ഷേ നിങ്ങള്‍ക്കറിയാമോ ഞാന്‍ അവിടെ എന്താണു ചെയ്യേണ്ടതെന്ന്? 'ഓ നന്നായിട്ടുണ്ട്, ഒന്നുകൂടി ചെയ്‌തേ' എന്ന് മകനോട് പറയണം. 'പിന്നെ വിളിക്കാം' എന്നു ഫോണില്‍ സംസാരിക്കുന്നവരോട് പറയണം. നിങ്ങളുടെ കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ ചെയ്യുന്നതിനെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കാന്‍ നിങ്ങള്‍ ബാധ്യസ്ഥരാണ്. അവര്‍ ജീവിക്കുന്നതുതന്നെ അതിനാണ്. അംഗീകാരത്തിന് അവര്‍ വില കല്‍പ്പിക്കുന്നു. എനിക്കു മൂന്നു പെണ്‍മക്കളുണ്ട്. ആണ്‍കുട്ടികളും പെണ്‍കുട്ടികളും തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം നിങ്ങള്‍ക്കറിയില്ലേ? ആണ്‍കുട്ടികള്‍ക്ക് വെറുതെ ഇരിക്കാനും പെണ്‍കുട്ടികള്‍ക്ക് വായ അടക്കാനും അറിയില്ല. ഒന്നിലും മൂന്നിലും പഠിക്കുന്ന പെണ്‍കുഞ്ഞുങ്ങളെ ഞാന്‍ സ്‌കൂളില്‍ നിന്ന് തിരിച്ചു കൊണ്ടുവരുമ്പോള്‍, 25 മിനിറ്റ് നീളുന്ന യാത്രക്കിടയില്‍ അവര്‍ ചെയ്യുന്നത് എന്താണെന്നറിയുമോ? ''ഇന്നു ക്ലാസിലെന്താ സംഭവിച്ചതെന്നറിയുമോ ഉപ്പാ, ഞങ്ങളൊരു ദിനോസറിന് നിറം കൊടുത്തു. ഞാനതിന്റെ തലക്ക് റോസു കൊടുത്തു. വാലിന് പച്ചയും.....'' ദ്രുതഗതിയില്‍ ഒട്ടും നിര്‍ത്താതെ, ശ്വാസം പോലുമെടുക്കാതെ അവര്‍ പറഞ്ഞുകൊണ്ടേയിരിക്കും. ഞാനതു ശ്രദ്ധിച്ചു കേള്‍ക്കണം. 'ആണോ, എന്തേ നീല കൊടുക്കാതിരുന്നത്' എന്നു ചോദിക്കണം.
എന്റെ മൂത്ത മകള്‍ ഹുസ്‌ന ചെറുതായിരിക്കുമ്പോള്‍ അവളുടെ ഏറ്റവും വലിയ വിനോദം വിരല്‍ കൊണ്ടു നിറം കൊടുക്കല്‍ ആയിരുന്നു. അവളുടെ കൈകള്‍ നിറത്തില്‍ മുക്കി കടലാസില്‍ വിരകിത്തേച്ച് അവള്‍ എന്തൊക്കെയോ വരക്കും. എന്നിട്ടു വലിയ ആ കാര്‍ഡു ബോര്‍ഡുമായി എന്റെ അടുത്തു വരും. അതില്‍ നീല നിറം വാരിത്തേച്ചിരിക്കും. ഒന്നും തന്നെ വ്യക്തമായിരിക്കില്ല. ഒരു ചിത്രവും അതില്‍ മുങ്ങിത്തപ്പിയാലും കാണില്ല. പക്ഷേ, അവള്‍ പറയും 'നോക്കൂ ഉപ്പാ, ഞാനെന്താണ് വരച്ചിരിക്കുന്നതെന്ന്?' അപ്പോള്‍ കണ്ണുകളില്‍ താല്‍പര്യം നിറച്ച് ഞാന്‍ പറയും, 'എത്ര മനോഹരം, ഒരു മലയല്ലേ,' അപ്പോള്‍ അവളോ, 'അല്ല അബ്ബാ, അത് ഉമ്മാമ്മയാണ്' എന്നു പറയും. ചിരിയമര്‍ത്തി ''ആണോ, ഉമ്മാമ്മയോടു പറയണ്ട കെട്ടോ'' എന്നു ഞാന്‍ പറയും. അവര്‍ നിങ്ങളുടെ അംഗീകാരത്തിനു വേണ്ടിയാണ് ജീവിക്കുന്നതു തന്നെ എന്ന് നാം മനസ്സിലാക്കണം.

പക്ഷേ കൗമാരക്കാരായ മക്കളുള്ളവരുടെ കാര്യമോ? അവരെ തിരിച്ചു സ്‌കൂളില്‍ നിന്നും കൊണ്ടുവരുമ്പോള്‍ കാറില്‍ വെച്ച് എന്താണ് സ്‌കൂളില്‍ സംഭവിച്ചത് എന്ന് അവര്‍ നിര്‍ത്താതെ സംസാരിക്കാറുണ്ടോ? പറയൂ, അങ്ങനെ സംഭവിക്കാറുണ്ടോ? 'ഇന്നെന്താ സംഭവിച്ചതെന്നറിയാമോ വാപ്പാ, എന്റെ ടീച്ചര്‍ ഇതു പറഞ്ഞു അതു പറഞ്ഞു, എനിക്ക് എ ഗ്രേഡ് കിട്ടി' എന്നൊക്കെ അവര്‍ പറയുമോ? ഇല്ലേയില്ല, അവര്‍ മിണ്ടാറില്ല. നിങ്ങളോ,

'എങ്ങനെയുണ്ടായിരുന്നു മോനേ നിന്റെ ദിവസം?'

'കുഴപ്പമില്ല.'

'ഇന്നെന്താ ചെയ്തത്?'

'എന്തൊക്കെയോ'

'ഇനി എന്താ പരിപാടി, എവിടേക്കെങ്കിലും പോവുന്നുണ്ടോ?

'ങാ, എവിടേക്കെങ്കിലും.'

അവന്‍ സംസാരിക്കാറേയില്ല. അവരെ സംസാരിപ്പിച്ചെടുക്കുക എന്നത് പോലീസ് സ്റ്റേഷനിലെ ചോദ്യം ചെയ്യല്‍ പോലെയാണ്. അവര്‍ ഒന്നും നിങ്ങളോട് പറയുകയേ ഇല്ല. നിങ്ങള്‍ ചോദിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോള്‍ അവര്‍ കൂട്ടുകാര്‍ക്ക് ഫോണില്‍ മെസേജയക്കുകയായിരിക്കും. 'എന്റെ ബാപ്പ ഇന്നെന്നോട് ഒരുപാടു ചോദ്യം ചോദിക്കുന്നുണ്ട്. എന്തുപറ്റി എന്നറിയില്ല. നീ വല്ലതും ബാപ്പയോടു പറഞ്ഞോ' എന്ന്.

ഞാന്‍ പറയുന്നത് ലളിതമാണ്. ശൈശവത്തില്‍ അവര്‍ നിങ്ങളുടെ ശ്രദ്ധയും അംഗീകാരവും കൊതിക്കും. അവര്‍ വളരുമ്പോള്‍ നിങ്ങള്‍ അവരുടെ ശ്രദ്ധയും അംഗീകാരവും ആഗ്രഹിക്കും, അവര്‍ കുഞ്ഞായിരിക്കുമ്പോള്‍ അവരെ നിങ്ങള്‍ പരിഗണിച്ചിട്ടില്ലെങ്കില്‍, കൊച്ചു കുട്ടിയായിരിക്കുമ്പോള്‍ കളിപ്പാട്ടങ്ങളുമായി അവര്‍ നിങ്ങളുടെ അടുത്തേക്ക് വരുമ്പോള്‍, 'പോ അപ്പുറത്തേക്ക്, ഞാന്‍ വാര്‍ത്ത കാണുകയാണ്,' അല്ലെങ്കില്‍ 'എന്റെ കൂട്ടുകാര്‍ വന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്നുണ്ട്, പോയുറങ്ങ്, പുറത്തേക്ക് പോ,' എന്നെല്ലാമുള്ള രീതിയിലാണ് നിങ്ങള്‍ കുഞ്ഞുങ്ങളോട് പെരുമാറുന്നതെങ്കില്‍, അവര്‍ നിങ്ങളുടെ വഴിയിലെ ഒരു തടസ്സമാണെന്നാണെങ്കില്‍... വളര്‍ന്നു വലുതായാല്‍ അവരില്‍ നിന്ന് തിരിച്ചും നിങ്ങള്‍ക്ക് ലഭിക്കുന്നത് അത്തരം മറുപടികള്‍ തന്നെയായിരിക്കും.

ആദ്യം ഒരു ഉപ്പയാവാന്‍ ശ്രമിക്കൂ. ഞാന്‍ മുഴുവന്‍ പുരുഷന്മാരോടാണു പറയുന്നത്. ഒരുപ്പയാവൂ, നിങ്ങളുടെ മക്കളുമൊത്തു സമയം ചെലവഴിക്കൂ. നിങ്ങള്‍ ശരിയായ ഒരു പിതാവും മാതാവുമാകൂ. അങ്ങനെ നിങ്ങള്‍ ചെയ്താല്‍ നിങ്ങളുടെ മകന്‍ നിങ്ങളോടൊപ്പം ഉണ്ടാകും.

(ലോക പ്രശസ്തനായ യുവ അമേരിക്കന്‍ പണ്ഡിതനും ബയ്യിന ഖുര്‍ആന്‍ വിദ്യാലയത്തിന്റെj സ്ഥാപകനുമാണ് ലേഖകൻ.

വിവാഹവും മരണവും!

🚷മരണവും ✅വിവാഹവും തികച്ചും വ്യത്യസ്തമാണ്.
എന്നാലും ചില കാര്യങ്ങളില്‍ സാമ്യം ഉണ്ട് താനും.

🌱രണ്ടു ഘട്ടത്തിലും ഒരേ ഒരു വ്യക്തി ആണ് അന്നത്തെ 'താരം'.
ആള് കൂടുന്നു . മറ്റുള്ളവരുടെ സഹായത്തോടെ വസ്ത്രം അണിയുന്നു. പുറപ്പെടുന്നു . കൂടെ ആള് പോകുന്നു.
ഇറങ്ങും നേരം ഏറ്റവും ബന്ധപ്പെട്ടവരുടെ കണ്ണില് നിന്ന് കണ്ണീരു വരുന്നു.

💐ഒരിടത്ത് സന്തോഷം കൊണ്ട്,
🍃മറ്റൊരിടത്ത് ദുഃഖം കൊണ്ട്.

🐾രണ്ടും പുതിയ ഒരു ജീവിതത്തിലേക്കുള്ള കാല്‍വെപ്പ്‌..!

⏳വിവാഹം കഴിഞ്ഞു പെണ്ണിനോട് ചേര്‍ന്നാണ് കിടത്തം.
മരണം കഴിഞ്ഞാലോ മണ്ണിനോട് ചേര്‍ന്നാണ്.

🚪ഒരു പോക്ക് മണ്ണറയിലേക്ക്.
🚪മറ്റൊരു പോക്ക് മണിയറയിലേക്ക്.

🌼ഒന്ന് ജീവിതം ആസ്വദിക്കാന്‍.
⏰മറ്റേതു ജീവിതത്തില്‍ ചെയ്ത കര്‍മ്മ ഫലം ആസ്വദിക്കാന്‍.

കാര്യമായ വ്യത്യാസം ഇവിടെയാണ്‌ .

🕔വിവാഹത്തിനു നിശ്ചയമുണ്ട് , ഒരുങ്ങാന്‍ സമയമുണ്ട്.
മരണത്തിനു ഇത് രണ്ടുമില്ല , എന്നും ഒരുങ്ങി നിന്നോളണം.
വിളി വന്നാല്‍ പിന്നെ ഒരു സെക്കന്റ് പോലും അങ്ങോട്ടോ ഇങ്ങോട്ടോ ഒരു നീക്കുപോക്കും ഇല്ല.

📌മണിയറ എല്ലാവര്‍ക്കും വിധിച്ചതല്ല,
📌പക്ഷെ മണ്ണറ എല്ലാവര്‍ ക്കും വിധിച്ചതാണ്.

No pains, no gains!

As received from somewhere!

"When my daughter was 2 years old, she loved to play with the water in the commode. Yes, that's right....the commode. Yuck!! That's nasty! You would say. But to her, that was the delight of the day! Splish...splash! To her there was nothing like it! And so when I would prevent her from it, she would scream and cry and wouldn't want to stop. She didn't understand how harmful that was for her. In her little mind, I took away something that she really enjoyed.

And when I would take her to the doctor to have her immunization shots, she didn't understand either. She would howl at the top of her lungs at the first sight of the needle and would run the other way. It would take two of us just to hold her down! To her, frankly, it was plain torture! Her innocent little mind simply could not even begin to understand how, on earth, could being tortured by a needle, be good for you?!! She didn't realize that through this 'needle', Allaah will Insha Allaah protect her from certain illnesses and harm that is much more severe than the prick of this little needle.

So what's the point here?

The point I am trying to make is that we, as parents sometimes do things for our kids, out of our great love and concern for them, which they may not understand. They do not see the wisdom behind it, although we do, and so we carry out those things because we know it will be better for them."

وَلِلّهِ الْمَثَلُ الْأَعْلَىَ 

And for Allaah is the Highest example. (Surah Nahl:60)

So when Allaah Subhaanahu wa Ta'ala , in His Infinite Wisdom, tests us with a situation that 
we think is difficult or takes away something that 
in our mind was good for us, we need to remember that perhaps it may not be so. Perhaps if we had continued in our way, it might have been harmful for us and whatever 
Allaah decreed for us is actually better for us, for He is All-Wise and All-Knowing. 

Allaah says:

وَعَسَىٰ أَنْ تَكْرَهُوا شَيْئًا وَهُوَ خَيْرٌ لَكُمْ ۖ وَعَسَىٰ أَنْ تُحِبُّوا شَيْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَكُمْ ۗ وَاللَّهُ يَعْلَمُ وَأَنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ 

"...and it may be that you dislike a thing which is good for you and that you like a thing which is bad for you. Allaah knows but you do not know." (Surah Baqarah: 216)

Al-Hasan al-Basri said: "Do not resent the calamities that come and the disasters that occur, for perhaps in something that you dislike will be your salvation, and perhaps in something that you prefer will be your doom." 

Remember that we are dealing with the One who is Arham ar-Raahimeen, the Most Merciful of all that show mercy. All the mercy that we have in this world from Adam (Alaiyhi Salaam) to the Day of Judgment is only one hundredth of the Mercy of the Most Merciful. And He is Most Wise. He knows and we don't know.

So have faith in Him and trust in Him and although, sometimes we may not understand the reason behind certain things, know that as long as you obey Him, whatever He will do for you is, in fact foryour betterment.

So if Allaah didn't give you that big house, or that nice car you wanted or that big raise you were hoping for, know in your mind and believe in your heart that it is actually better for you. Who knows.....maybe that big house, that car or that money would have become a source of 'fitnah' for you....Perhaps you would have become arrogant and conceited because of it, and Allaah saved you from it. Because, you know that the Prophet (sal Allaahu Alaiyhi wa Sallam) said:

"Any one in whose heart is even a mustard seed's worth of pride will not enter Paradise." (Muslim)

And if you have been sick and suffering, sure it is not easy. But again, know in your mind and believe in your heart that it is indeed better for you. For, if you bear patiently, it will be a means of expiation for your sins and a source of great reward. 
The Prophet (sal Allaahu Alaiyhi wa Sallam) said:

"There is nothing that befalls a believer, not even a thorn that pricks him, but Allaah will record one good deed for him and will remove one bad deed from him." (Muslim)

And: "On the Day of Resurrection, when people who had suffered affliction are given their reward, those who were healthy will wish their skins had been cut to pieces with scissors when they were in the world (when they see the immense rewards for the afflictions they suffered)." (Tirmidhi-Saheeh by al-Albaani)

If Allaah took away a dear, loved one, believe, from the bottom of your heart, that surely this was better. For, you never know, had the one who passed away lived longer, may be his life would have been one of sins and disobedience and Allaah, out of His Mercy, took him before that....in a state of Imaan.

And if life has been difficult, worries surround you and calamities after calamities befall you, hear the good news from the Prophet (Sal Allaahu Alaiyhi wa Sallam):

"Trials will continue to befall the believing man and woman, with regard to themselves, their children and their wealth, until they meet Allaah with no sin on them." (Tirmidhi-- saheeh by al-Albaani)

Subhaan Allaah! No sin?! And what is it from this world that you wouldn't give up, just to meet Allaah with no sin??!!

Remember that the One Who is testing you is the Most Wise, the Most Merciful and the Most Loving.....and that He did not send this calamity in order to destroy you....or cause you pain or finish you off. Rather, He is checking on you, testing your patience, acceptance and faith; it is so that He may hear your du'a and supplication, so that He may see you standing before Him....seeking His protection....filled with humility and complaining to Him, alone. 
The difficulties you face is a reminder for you to return to Allaah and ask for forgiveness from Him. Who knows... if He didn't give you the difficulty, maybe you would have strayed from Him far, far away....

Ibn Taymiyah said: A calamity that makes you turn to Allaah is better for you than a blessing which makes you forget the remembrance of Allaah." 

Thus in our times of trouble, when we go through pain and suffering and in our times of loss, we need to trust Allaah. We need to keep in mind that as long as we fear Him and try our best to obey Him, He will never do us wrong. He will protect us and guide us and do the best for us, no matter what the situation apparently looks like. Allaah says in a hadeeth Qudsi:

"I am as my slave thinks of me and I am with him whenever he remembers me." (Agreed Upon).

It is actually a sign of our weakness and shortsightedness, that we tend to focus on the calamities themselves, without paying much attention to the benefits that they may bring. We also forget to look at all other innumerable blessings that we enjoy and see around us.
Our minds, our logic and our senses cannot even begin to fathom the Wisdom, the Knowledge and the Hikmah behind Allaah's decisions and verdicts. It is He who is the Wise....it is He who is the Just and it is He who is the Knower of the unseen. If we trust in Allaah, He will suffice and it is He who will grant us goodness in any situation and under any circumstances.

وَمَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ

"And when someone puts all his trust in Allah, He will be enough for him." (Surah at-Talaaq:3)

The Prophet (sal Allaahu Alaiyhi wa Sallam) said:
"If you put your trust completely in Allah, He will arrange for your sustenance in the same way as He provides for the birds. They go out in the morning with their stomachs empty and return filled in the evening." (Tirmidhi-saheeh).

So trust Him....for, there is much reward in trusting Him.....it is Jannah. And there is sin in distrusting Him. Calamities and disasters are a test, and they are a sign of Allaah's love for a person. They are like medicine: even though it is bitter, yet, in spite of its bitterness you still give it to the one whom you love....

"The greatest reward comes with the greatest trial. When Allaah loves a people He tests them. Whoever accepts that wins His pleasure but whoever is discontent with that earns His wrath." (Saheeh al-Tirmidhi)

5 Minutes - Must read!!!

As received from a WhatsApp group!

"Yesterday, I was driving, and the FM radio went off for few seconds. I thought, I should have an iPod. Then suddenly I realized that I have not used my iPod in last 6 months. And then, more things, Handy cam in last 2 years, Digital Camera in last 2 months, DVD player in last 1 month and many more.

Now I can say that I bought that Handy cam just out of impulse, I have used it twice only in last 4 years.So, what's wrong and where?

When I look at myself or my friends I can see it everywhere. We are not happy with what we have but all are stressed and not happy for the things we don't have. You have a Santro, but you want City; You have a City, but you want Skoda. Just after buying a new phone, we need another one. Better laptop, bigger TV, faster car, bigger house, more money, and I means, these examples are endless.

The point is, does it actually worth?

Do we ever think if we actually need those things before we want them?

After this, I was forced to think what I need and what I don't. May be I didn't need this Handy cam or the iPod or that DVD player.

When I see my father back at home. He has a simple BPL colour TV, he doesn't need 32" Sony LCD wall mount. He has a cell phone worth Rs 2,500. Whenever I ask him to change the phone, he always says, "It’s a phone; I need this just for calls."And believe me; he is much happier in life than me with those limited resources and simple gadgets.

The very basic reason why he is happy with so little is that he doesn't want things in life to make it luxurious, but he wants only those things which are making his life easier.

It's a very fine line between these two, but after looking my father's life style closely, I got the point. He needs a cell phone but not the iPhone. He needs a TV but not the 32" plasma. He needs a car but not an expensive one.

Initially I had lot of questions.I am earning good; still I am not happy...why? I have all luxuries; still I am stressed.... ......why? I had a great weekend, still I am feeling tired...... why?

I met lot of people, I thought over it again and again, I still don't know if I got the answers, but certainly figured out few things. I realize that one thing which is keeping me stressed is the "stay connected" syndrome. I realized that, at home also I am logged in on messengers, checking mails, using social networks, and on the top of that, the windows mobile is not letting me disconnected. On the weekend itself, trying to avoid unwanted calls and that is keeping my mind always full of stress.

I realized that I am spending far lesser money than what I earn; even then I am always worried about money and more money.

I realized that I am saving enough money I would ever need, whenever needed. Still I am stressed about job and salary and spend.

May be, many people will call this approach "not progressive attitude", but I want my life back.

Ultimately it's a single life, a day gone is a day gone. I believe if I am not happy tonight, I'll never be happy tomorrow morning.

I finally realized that meeting friends, spending quality time with your loved one's; spending time with yourself is the most important thing.

If on Sunday you are alone and you don't have anybody to talk with, then all that luxuries life, all that money is wasted.

May be cutting down your requirements, re-calculating your future goal in the light of today's happiness is a worthwhile thing to do.

May be selling off your Santro and buying Honda City on EMIs is not a good idea. I believe putting your happiness ahead of money is the choice we need to make.

I think, a lot can be said and done but what we need the most is re-evaluation of the value of happiness and time we are giving to our lives and the people associated with us."

For all those busy people including myself out there who are running after all these luxuries in life without getting time to think and enjoy their today the way it is... Let's think about it!

The Niqabi Girl!

This is a true story of a Niqabi sister in France.

After picking groceries in the supermarket, the Niqabi sister stood in the line to pay. After few minutes, her turn came up at the checkout counter.

The checkout girl who was non Hijabi Arab Muslim girl started to scan the items of the Niqabi sister one by one and then she looked at her with arrogance and said: “we have in France many issues, your Niqab is one them. We, immigrants, are here for trade and not to show our Deen or history. If you want to practise your deen and wear Niqab then go back to your Arab country and do whatever you want!” 

The Niqabi sister stopped putting her grocery in the bag and took off her Niqab. The checkout girl was madly shocked!

The Niqabi girl who had blond hair with blue eyes told her: “I am a French girl, not an Arab immigrant! This is my country and this is my Islam.” She ended up using literary Arab and telling her: “antum bayahtum dinukum wanahnu Shtaraynah”, which can be translated into “you sold your deen and we bought it from you.”!